Homeopatia, e-booki różne
s
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Homeopatia
(z
μοιος
,
homoios
– podobny i
πάθος
,
pathos
– cierpienie) – dziedzina
w której stosuje się wykonane w specyficzny sposób bardzo
rozcieńczone roztwory
substancji, które u osób zdrowych wywołują
podobne
do objawów chorobowych
Od pewnego
poziomu tzw.
dalsze, sukcesywne rozcieńczanie doprowadza do stanu, w
którym prawdopodobieństwo zachowania choćby jednej
substancji aktywnej w
dawce preparatu jest znikom
Homeopatia została zapoczątkowana pracami niemieckiego lekarza
i
kieruje się trzema naczelnymi zasadami: podobieństwa, dynamizowania oraz podawania
pojedynczego środka, obejmującego wszystkie
pacjenta.
Homeopaci twierdzą, że leczenie homeopatyczne wzmaga
i pobudza
pacjenta, a skuteczność preparatów należy przypisywać niepotwierdzonemu
przez naukę efektowi
Nieliczne badania w tym kierunku wskazują na różnice
w strukturze wody pomiędzy zwykłą wodą a zdynamizowanym homeopatycznie roztworem
wodnym, sporządzonym przy użyciu
Jednakże nie ma
zweryfikowanych obserwacji, ani wiarygodnych naukowo mechanizmów fizycznych, które
potwierdzałyby takie zjawisk
Nie jest też dokładnie znany sposób, w jaki lek
homeopatyczny miałby zapoczątkowywać proces leczeni
oraz przeciwnicy homeopatii tłumaczą pewien efekt leczniczy środków
homeopatycznych działaniem
ub jako rezultat
Twierdzenia o skuteczności homeopatii przekraczającej efekt placebo nie mają poparcia w
przeważających dowodach naukowych i przeprowadzonych badaniach klinicznych nad jej
skuteczności
Chociaż niektóre badania dały pozytywne wynik
to
systematyczne przeglądy wszystkich opublikowanych badań klinicznych nie udowodniły
skuteczności homeopati
Co więcej, badania kliniczne o wysokiej jakości
wskazują na mniej pozytywne efekt
a większości badań z pozytywnymi wynikami nie
udało się powtórzyć lub wykazano problemy metodologiczne, które nie pozwalają na uznanie
ich za jednoznaczny dowód na skuteczność homeopati
Powyższe fakty oraz
stosowanie w homeopatii leków, które nie zawierają aktywnych składników
są powodem tego, że homeopatię uznaje się też za
lub
szarlataneri
W literaturze medycznej są też dostępne wyniki
które dowodzą, że leki
homeopatyczne stosowane w pewnych schorzeniach, jak infekcje górnych dróg oddechowych
i alergie, są efektywne, i że nie chodzi tu o efekt placeb
Jednocześnie naukowcy
wskazują na potrzebę przeprowadzenia dalszych badań istnienia bądź braku efektywności
leków homeopatycznyc
Lek
homeopatyczne przygotowuje się według zaleceń zawartych w niemieckiej
homeopatycznej z surowców wyjściowych, które są głównie pochodzenia
lub
Najczęstszymi postaciami leków homeopatycznych są kropelki
lub kuleczki cukrowe
do podawania doustnego oraz żele i maści do użytku
zewnętrznego.
Leki homeopatyczne są uważane ogólnie za bezpieczne, poza nielicznymi wyjątkam
Niektórzy homeopaci są krytykowani za narażanie pacjentów poprzez dawanie porad, aby
unikać stosowania metod
np.
i
Pomimo kontrowersyjności, homeopatia jest praktykowana w wielu krajach na całym świecie
u ludzi i zwierzą
W Polsce produkty lecznicze homeopatyczne zostały wprowadzone do ustawy o prawie
farmaceutycznym i według
mogą być przepisywane pacjentom przez
dyplomowanych
ale homeopatia nie została wymieniona jako
specjalizacja lekarska, natomiast Rada
uznała praktykowanie
homeopatii przez lekarzy medycyny i lekarzy dentystów za błąd w sztuce lekarskiej, a
przepisywanie przez nich preparatów homeopatycznych za nieetyczne i niegodne profesji
medyczne
Homeopatia opiera się na dwóch ogólnych
przyjętych przez
–
naturalnego porządku (
Order paradigm
) i prawdy (
Truth paradigm
), lecz nie stosuje się do
paradygmatu materialistycznego, obowiązującego we współczesnej
według którego
tylko świat
może być przedmiotem badań naukowyc
Hahnemannowska
i
nie mieszczą się w koncepcie
W
stawianiu
homeopatycznej niematerialne
i
odgrywają kluczową rolę w
poszukiwaniu związku między osobą pacjenta a środkiem homeopatycznym.
W homeopatii wyróżnia się dwa nurty: klasyczny oraz kliniczny. Homeopatia klasyczna
pozostaje wierna ideom odkrywcy i poszukuje indywidualnego leku dla pacjenta tzw.
simillimum
. Homeopatia kliniczna stanowi zawężoną formę homeopatii i jest częściej
spotykana, zajmuje się poszukiwaniem leku na daną
Historia homeopatii
Próby leczenia schorzeń przez podawanie substancji, które u zdrowych osób wywołują
objawy identyczne z objawami chorobowymi pacjenta, pojawiały się w historii medycyny już
od czasów starożytnych w różnych kręgach kulturowych.
Myśl zawarta w pierwszej zasadzie homeopatii, czyli zaleceniu "podobne lecz podobnym"
Similia similibus curentur
, przewijała się u
z Kos i
Sformułowanie
zasady jest przypisywane Hipokratesowi, który leczył
przez podanie pacjentom
niewielkiej ilości środka przeczyszczającego. Zalecenie "podobne lecz podobnym" pojawiło
się również w
i
32, 2
- historia o
Ideę
doboru leków podobnych w swym działaniu do choroby zawierają staroindyjskie pisma
zaś w dzisiejszych Indiach homeopatia jest popularną metodą leczenia. Tradycyjna
medycyna
i
oraz
i
kładą nacisk na
traktowanie
jako istoty cielesno-duchowej, a
jako naruszenia
skomplikowanej równowagi sił fizycznych, duchowych i astralnych tej istoty. Każda
interwencja medyka musi brać pod uwagę nienaruszalność tej równowagi, a więc dobierane
leki mają pomagać w powrocie do
ogólnego.
(VI w. p.n.e.), twórca
wprowadził zasadę
która głosi, iż nie należy przeciwstawiać się sile
a leczenie
ma polegać na przywracaniu równowagi wewnętrznej.
W czasach nowożytnych kręgu kultury europejskiej
(1493–1541) sformułował
zasadę, że wszystko może być
i tylko
decyduje o ostatecznym efekcie. Dwa
wieki później doktor
(1731–1803) stosował przeciw bardziej uciążliwym
dolegliwościom wyciągi z
silnie działających i
Wysunął on przypuszczenie,
że można leczyć tymi
te choroby i
które pojawiają się również, gdy
trucizna działa na zdrowy organizm. Był w tym miejscu bliski homeopatii i należy do
prekursorów tej metody leczenia.
Pomnik Hahnemanna w Waszyngtonie
(1755–1843), niemiecki lekarz, jest uznawany za wynalazcę homeopatii.
On pierwszy wyznaczył prawa, przebadał leki i usystematyzował choroby oraz wprowadził
używane do dzisiaj określenia
homeopatia
i
Chciał w ten sposób odróżnić własną
koncepcję leczenia od alopatii, czyli metod leczniczych opartych na zasadzie "przeciwne lecz
przeciwnym" (łac.
Contraria contraribus curantur
), które mają przeciwdziałać
Założenia leczenia homeopatycznego opisał w opublikowanym w 1810
Organonie sztuki medycznej
. W ciągu życia Hahmemann napisał jeszcze dwie pozycje:
Choroby chroniczne
i
Materia Medica
.
W
Chorobach chronicznych
przedstawił własną teorię powstawania schorzeń przewlekłych,
używając w tym celu pojęcia
dla określenia
skłonności do zapadalności
na niektóre choroby – co, według słów samego Hahnemanna, było odpowiedzią na
niemożność uzyskania trwałej poprawy zdrowia za pomocą homeopatii w przypadkach
pewnych chorób.
W
Materia Medica
zamieścił opisy testów homeopatycznych przeprowadzonych z 66
substancjami przez niego samego i licznych ochotników.
W XIX wieku ideę Hahnemanna rozwinęli jego uczeń
(1800–1880) i
(1849–1916).
Pod koniec drugiej połowy XIX wieku homeopatia była praktykowana w Europie, Azji i
Ameryce Północne
Obecnie do znanych homeopatów należą:
w
w
w Indiach,
we
oraz
w
Podstawowe założenia homeopatii
Homeopatia opiera się na kilku kluczowych koncepcjach, z których część znajduje się na
pograniczu
oraz
Należą do nich przede wszystkim: przekonanie o istnieniu
siły życiowej, podejście holistyczne, zasada podobieństwa, stosowanie minimalnej dawki,
dynamizowanie leków oraz prawa Heringa.
Energia życiowa
Homeopatia zakłada istnienie niematerialnej
która miałaby być siłą dającą
zdolność życia i wykonywania pracy.
tego pojęcia są:
energia
człowieka, witalność, żywotność, vis vitalis po łacinie, dynamis – określenie używane przez
Hahnemanna, chi po chińsku,
po hindusku,
i siła
samouzdrawiająca. Nowoczesna homeopatia utożsamia siłę życiową człowieka z
które człowiek posiada w sobie i dookoła siebie. Grecki
homeopata Vithoulkas wyróżnił trzy główne poziomy energetyczne w polu energetycznym
człowieka:
poziom somatyczny
o niskiej częstotliwości drgań
poziom emocjonalny
o średniej częstotliwości drgań
poziom umysłowy
o wysokiej częstotliwości drgań
Energia życiowa posiada według XIX-wiecznego amerykańskiego homeopaty-lekarza J.T.
Kenta następujące cechy charakterystyczne:
jest obecna we wszystkich żywych istotach i pierwiastkach chemicznych
sprawia, że organizm żyje
utrzymuje materię w całości i harmonii
reaguje na zmiany wewnętrzne i zewnętrzne, dążąc do utrzymania wewnętrznej
oraz homeostazy z otoczeniem zewnętrznym
koordynuje żywy organizm na poziomie psychosomatycznym
może zamieniać materię w energię i energię w materię
może działać porządkująco
lub chaotycznie
jest inteligentna, tzn. w inteligentny sposób reaguje na zmiany, mając na celu
przywrócenie i utrzymanie dynamicznego stanu równowagi pomiędzy
i
aby przystosować
organizm (umysł i ciało) do nieustannych zmian zachodzących w środowisku
wewnętrznym i zewnętrznym
Podejście holistyczne
Idea
zakłada, że człowiek składa się z umysłu (psyche,
i ciała, tworzących
nierozerwalną jedność. W związku z powyższym człowiek funkcjonuje i reaguje jednocześnie
na obu poziomach:
i
w celu zapewnienia homeostazy.
Parafrazując, zmiana na poziomie psychicznym pociąga za sobą reakcję ciała, zaś bodziec
działający na ciało pociąga za sobą reakcję umysłową.
Zasada podobieństwa
Zasada podobieństwa zawarta w łacińskiej sentencji
Similia similibus curantur
stanowi
pierwszy warunek
w homeopatii. W myśl tej zasady objawy choroby mogą
zostać wyleczone jedynie przez środek, który podany zdrowej osobie jest w stanie wywołać u
niej te same objawy chorobowe. Na zasadę podobieństwa zwrócił uwagę
Hahnemann odkrył ją, wykonując na własnej osobie eksperymenty z
– lekiem
przeciwmalarycznym i doświadczając objawów podobnych jak w
Doszedł do
wniosku, że środki chemiczne są w stanie wywołać sztuczne objawy chorobowe u osób
zdrowych, które są nieomal identyczne z objawami prawdziwej choroby. Na podstawie
doświadczeń wysunął
że sztucznie wywołana choroba przez podanie środka
chemicznego jest w stanie wyleczyć prawdziwą chorobę, od której jest nieco silniejsza, jeżeli
zostanie spełniony warunek podobieństwa. Sztucznie wywołana choroba następnie
samoczynnie wygasałaby. W nielicznych zastosowaniach, takich jak np. homeopatyczne leki
antykoncepcyjne, zasada podobieństwa bywa krytykowana z powodu kontrowersji natury
estetyczne
Zasada potencjowania leków
Zasada potencjowania leków opiera się na rzekomym eksperymentalnym odkryciu
Hahnemanna, że siła lecznicza środka zwiększa się wraz ze stopniem potencjowania, zaś
objawy niepożądane zmniejszają się. Potencjowanie, czyli jednoczesne rozcieńczanie i
poddanie roztworu serii silnych wytrząsań, prowadzi według homeopatów do zwiększenia
energii środka. Stanowi drugi warunek
sine qua non
w homeopatii.
Zasada minimalnej dawki
Zasada minimalnej
wynika z
sformułowanego w
wieku przez
francuskiego matematyka
które mówi, że ilość akcji potrzebna do wywołania
zmiany/reakcji w naturze jest najmniejsza z możliwych.
Prawa Heringa
Prawa sformułowane przez Constantina Heringa, ucznia Hahnemanna, dotyczą
chronologicznego porządku i kierunku zanikania objawów chorobowych podczas procesu
zdrowienia. Według tych praw proces powracania do zdrowia przebiega prawidłowo, jeżeli
objawy chorobowe zanikają:
od wewnątrz na zewnątrz organizmu, np.
przechodzi w
od góry do dołu, np. wysypka pojawia się najpierw na twarzy, a na końcu znika z
palców rąk i nóg
od narządów ważnych życiowo do narządów mniej ważnych, w kolejności:
od centrum (mózg) na peryferie ciała, np. podczas polepszenia w przebiegu
może wystąpić
w chronologicznym porządku odwrotnym do kolejności ich wystąpienia, tzn. najpierw
zanikają stosunkowo nowe objawy chorobowe, a na końcu najstarsze objawy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]